નિખાલસ આ મનનો એકરાર હજી બાકી છે દોસ્તી કરી લીધી પણ પ્યાર હજી બાકી છે શંસય છે મારા મનમા શું ચાહશે એ મુજને વાતોમા તેની ચાહતનો અણસાર હજી બાકી છે આમતો જો કેતુલ સ્વમાન ભર્યુ જીવન છે એ ચાહે બસ મુજને એ ઉપકાર હજી બાકી છે કહ્યા કર્યા મે જે જે શબ્દો સહુ કુણા પડ્યા કોઇ જરા જઈને કહેજો ચોટદાર હજી બાકી છે છે આશ બસ મિલનની પણ કપરી છે મંઝિલ ખાસ સંભાળજે કદમ તું ધારદાર હજી બાકી છે જાતને વેચીને કાવ્યા પામી શક્યો ના તુજને જો આ પણ ઓછુ પડે તો ઘરબાર હજી બાકી છે ઓ મોત હજી રાહ જોજે કેતુલને લઈ જવાની સઘળુ મલી ગયુ પણ પરવરદિગાર હજી બાકી છે

વિસ્મરણ હોય કે સ્મરણ હોય નશો ગઝલનો આમરણ હોય નથી નકશામા એના પગલા જોને ક્યાંક ખોવાયેલું એક જણ હોય યાદ કર્યા જેને જીવનભર કેતુલ કદાચ ભુલી ગયા તને એ પણ હોય ભીંજવીને તરબોળ કરી ગયા કેવા એની ગવાહીમા સુકાયેલા રણ હોય નથી અંત સમયની કોઇ ઇચ્છા કેતુલ બસ પાસે ઉભેલુ કોઇ એક જણ હોય

હવે એ પણ મને સમજાય છે જનાજો શા માટે ઊંચકાય છે મુસીબતનો સૌ સાથે મળીને જોયુ કેવો નિકાલ કરી જાય છે! દુશ્મન જે સમજતા હતા મને તેઓ આજે કેવા હરખાય છે! આખી ઝિંદગી જે સાચવ્યા કર્યા એ સંબંધો બધા હવે પરખાય છે આખી ઝિંદગી જેનો બોજ ઉપાડ્યો એ મારો જનાજો ઉપાડીને જાય છે સાચા સંબંધો બસ એ જ નિકળ્યા જેની આંખો આંસુઓથી છલકાય છે બાકી જે નામના સંબંધો નિભાવતા પોતાના મન મા કેવા મલકાય છે આમ તો જીવનમા ક્યાં સુખ હતું? તો પણ ગુણગાન સારા ગવાય છે નનામી પર સવાર થઇ કેતુલ હવે થાક જીવનનો ખવાય છે

હવે એ પણ મને સમજાય છે જનાજો શા માટે ઊંચકાય છે મુસીબતનો સૌ સાથે મળીને કેતુલ કેવો નિકાલ કરી જાય છે!

છોડીને મને કાવ્યા ક્યાં તું વસે છે? મારા વગર પ્રિતમ શું તું પણ હસે છે? દિવસો વીતી ગયા છે તારા વિયોગમાં; મિલન કાજે મારા શું તું પણ તરસે છે? બહુજ ચાલાકીથી છુપાઇ ગયા છો કેવા? કેતુલની માયા જાળમાં ક્યાં તું ફસે છે? એકરાર નથી કરતા, ઇનકર નથી કરતા; બસ ચુપ રહીને કેવા મરક મરક હસે છે? છે બેચેન મન મારૂં મિલન કાજે તારૂં; હોઠ ચુપ છે પણ આંખલડી કેમ વરસે છે?

છે એક ચહેરો જે તડપાવે છે છે એક ચહેરો જે રડાવે છે પયગંબરની દિશામા જતા જતા મયખાનામા પગલા પડાવે છે યાદો એની મોકલી મોકલી મિલનના સ્થાને તેડાવે છે એ ખુદ ગેરહાજર રહીને કેવો મજાક મારો ઉડાવે છે પોતે બસ મસ્તીમા રહીને યાદોનો ભાર ઉપડાવે છે એક વખત વાત કરીને જાણે ઉપકાર માથે ચડાવે છે મારા આપેલા ફુલ જે એની કિતાબોમા સડતા હતા કેતુલ,રોઇ રોઇ ને આજે કબર પર મારી ચડાવે છે.

મિત્રો આજે ફરી મરવાનુ મન થયું ખોળીયો ખાલી કરવાનું મન થયું આખી ઝિંદગી ડુબીને જીવીછે,કેતુલ હવે લાશ બની તરવાનું મન થયુ

જોયી લીધી મે ઝિંદગી બસ જીવું છું તારા માટે અશ્રુઓ મુજ નયનના બસ પીવું છું તારા માટે મારી દરેક લાગણીઓ મજાક બની ગયી,કેતુલ તો પણ ફાટેલી ઝિંદગી બસ સીવું છું તારા માટે

મને શોધવા મુજને તું મળ મૌન મારું અહીં આવીને કળ રાખ તું પણ વિશ્વાસ કેતુલ પર જરા અડકીને જો ભ્રમ છે કે છળ

भीड मे केतुल तन्हा कहां रहेता है? कीसीकी यादमे वो भी खडा रहेता है। उन आंसुओ की कीमत तुम क्या जानो? जब कीसीकी यादमे आंखोसे बहता है? मजबुर है वो बस अपने प्यार के लीये; वरना जुल्म इतना कहां कोइ सहेता है? युं तो हमभी बने होंगे कीसी के लीये ; मगर एकरार ए इश्क कहां कोइ कहेता है? क्या हुआ जो खुदाने सांसे छीन ली? सभीकी यादमें झिंदा केतुल महेता है।

કંઇક અલગ કરવાના સ્વપ્નો જ્યારે જોવાય છે; ભીડ વચ્ચે ઉભો રહેલો કેતુલ ત્યારે ખોવાય છે..

તું સમજણ રાખીને પ્રેમ કર હું નાસમજ થયીને પ્રેમ કર ૂ તારી યાદમાં પાગલ બનીને બસ જુદાઇ ના દિવસો ભરૂ ં એટલી બેકરારી છે મિલનની તને શોધવા ગલી ગલી હું ફરૂ ં નથી સાથ તુજ મુજ નસીબમાં કેતુલ, હવે જીવીને હું શું કરૂ ં જીવન તારા નામે મે કર્યું તારી મોત વખતે પણ હું મરૂ ~કેતુલ મહેતા~

પ્રેમ કરીને પણ શુ કરવું? જીવીને શું રોજ મરવું? કદર નથી જેને પ્રેમ ની એના ચરણે દિલ રોજ ધરવુ? પ્રેમ કરીને ઝિંદગી બગાડી હવે જાત માટે શું સુધરવું? ઝિંદગી આખી ઝિંદાદીલી રાખી પ્રેમ માટે કેતુલ કેમ કરગરવું?

થોડું જીવીને થોડું મરું છું દિવસો જુદાઇના રોઇને ભરૂં છું મારી હાલત પર દુખ ના કર તારી પાસે હું ક્યાં કરગરૂ છું? આજે પણ એજ મોજમસ્તી છે નથી દેખાવ બસ અમસ્તી છે નથી ઉદાસી ભર્યું જીવન હવે ખુશી ખુશી હું તો હર ફર કરૂં છું જીવન મે તારા નામે કર્યું છે આંસુઓ થી મારૂં મન ભર્યું છે આમતો કેતુલ મોત છે મંઝિલ પણ યાદમા એની રોજ હું મરૂં છુ

આગ તારા પ્રેમની મને જલાવે છે; કેતુલ,તું કેમ મારા વગર ચલાવે છે?

જ્યારે માણસનુ સત્વ જાગે છે ત્યારે ભય પણ દુર ભાગે છે કોઇ સમયને જઇ ને પુછો,કેતુલ હર ઘડી એને કેટલા ઝખમ વાગે છે?

ભુલીને મને તુ રહીશ કેમ? મારાથી દુર તુ જઇશ કેમ? જે વાત તારી આંખો મા છે; બંધ હોઠોથી તું કહીશ કેમ? મારાથી અલગ ના થાજે; તારા વગર હું રહીશ કેમ? તારા પ્રેમના વરસાદ વગર; નદી બની હું વહીશ કેમ? કેતુલના પ્રેમમાં તાકાત છે; હવે તું બીજાની થઈશ કેમ?

झिंदगी तुजसे ज्यादा मैंने जी ली है
 अब साकी रहम कर बहोत पी ली है
 सारी उम्र करता रहा जीसका इंतेजार
 वो ना आये मगर मौत आके मीली है
 कोइ चुरा ना ले उन्हे नजरो से हमार्री
 हमने पलको से अपनी आंखे सी ली है
 वो भी आयेंगे एक बार कब्र पे मेरी यारो
 उसके पैरो की आहट से ये झमीं हीली है
 मेरी मौत का उसे कोई गम नही, केतुल
 जरा हसने से उसकी ये आंखे गीली है

झिंदगी तुजसे ज्यादा मैंने जी ली है अब साकी रहम कर बहोत पी ली है

જો એ મારી સાથે નથી તો એ મારા શા માટે? મીઠી યાદમાં વહેતા આંસુ ખારા શા માટે? એકમેકથી દૂર કિનારા શા માટે? સાથે રહેવા છતાં દૂર જનારા શા માટે? કેતુલ,મૃત્યુ પછી પણ હ્રદયમા ધબકારા શા માટે

સ્વમાન થી જીવજે ને માનભેર મરજે ના ક્દી તું રડજે, ના કદી કરગરજે પાણી જેમ જીવન હાથમાંથી સરતું બીજાની પ્યાસ બુઝાવી સાર્થક કરજ

ચાહીને કંઇ માંગજે નહીં માંગીને કંઇ મળશે નહીં એક વખત જે વહી ગયા નદી ના પાણી વળશે નહીં

આમ તો સતત તપતો સુરજ; જોયું ક્ષિતિજે આગ બુઝાવે છે! તડકા ના બાહુપાશથી,કેતુલ; એ ધરાની પ્યાસ બુઝાવે છે.

उसे भुलाने अब शराब भी नही पी शकते हर बोतल मे उसका चहेरा नजर आता है और साथमे उसकी एक बात याद आती है केतुल, शराब मत पीना उसमे जहर आता ह

મને છોડી દેવાથી તને શું મળશે? મારા વગર શું તારી ઝિંદગી ફળશે? તારા પ્રેમમા લખલૂંટ કમાયા,કાવ્યા હવે કહો કેતુલ કેમ આજીવીકા રળશે?? ખુબ વિચારેલુ સાથે જીવન ગુજારશુ ઍ આશાઓ પર પાણી ફરી વળશે દરીયા ને મળવા તત્પર થયી વહેતી કેતુલ પુછે, "શું ફરી ખળખળશે?!" સાથે રહી સદાય મૌન જાણતા કોણ કાના વગર મીરાંનુ મૌન કળશે??

શબ્દો પણ શ્વાસની જેમ રૂંધાય છે તુટેલુ દિલ એમ થોડી સંધાય છે?? અહીં એકમેકમા ઓતપ્રોત થવું પડે છુટ્યા પછી એમ થોડી બંધાય છે?? હવે ભરોસાની વાત પણ કેમ કરવી? લોકો પ્રેમ કર્યા પછી પણ મુંઝાય છે! શબ્દોના ઘાવ જે દિલ પર લાગે છે એ મીઠી વાણીથી પણ ક્યાં રૂઝાય છે? સાચો પ્રેમ ક્યારેય પરખાય નહીં એમાં ક્યારેક મજા તો સજાય છે!! તું શીદને વિચારે એ ખાલી તમારા જ છે? એને ચાહવા વાળા હજી ઘણા બિજાય છે! કેતુલ, મડદું બની હવે જીવી રહ્યો છે, ખાલી શ્વાસ નું આવન જાવન થાય છે!!

મોત જો હોય જીવન નો આખરી મુકામ તો કેતુલ જીવનભર તડપીને શું કામ??!

લાગે છે ઝિંદગી આજ ભારણ મને કણકણ લાગ્યા કરે મણમણ મને શું ઝાંઝવા કદી પ્યાસ બુઝાવે છે? જુવો પુછી રહ્યા છે કોરા રણ મને એવા હેતથી લીધો સમયને બાહુપાશમાં બસ જોયા કરે છે હવે હર ક્ષણ મને ભુલવાનુ વચન લઇને બેઠા જે યાદ કરી રહ્યા છે એ પણ મને કેતુલ દિવસ રાત મૃત્યુની રાહમા કેમ જીવવુ પડે તો પણ મને??!

જીવીને હું થાક્યો ચાલ મરીને જોઉ સંસાર સમંદરને ચાલ તરીને જોઉ પ્રયત્ન તને મળવાનો ચાલ કરીને જોઉ રક્ત બની રગરગમા ચાલ ફરીને જોઉ દુનિયા ઘૂમે તારી આસપાસ ચાલ ધરીને જોઉ નથી તુજ દર્શન મુજ નસીબમા ચાલ "હરી" ને જોઉ સમય બની નસીબમાંથી ચાલ સરીને જોઉ જીવતા કેતુલ ના સાંભરે ચાલ મરીને જોઉ

છોડીને આ દુનિયા,કેતુલ જશે જ્યારે તારે તારા મનને સમજાવવુ પડશે જીવતા તો મળ્યા નહી એકપણ વાર હવે સ્વપ્નોમા મળવા આવવુ પડશે..

સંબંધની સુવાસ લેવા પ્રેમનુ ફુલ ઉગાડેલુ સંબંધ સાચવવા કાજે આખું જીવન બગાડેલુ તેઓ બીજા કોઇના કેમ બની જાય કેતુલ ? મે જ એના નામ પર એક કલંક લગાડેલુ...

જનમો જનમની તો નથી ખબર પણ આ જનમમાં મલવુ શક્ય છે ખાલી મારી રચનાઓ ના માણો મને મળીને જુવો કેટલુ તથ્ય છે!!

આંખોથી સિંચેલા સ્વપનો હજાર છે, કોઇ માટે નફરત તો કોઇ માટે પ્યાર છે; કેતુલ,ક્યારે સમજીશ તું ગણિત પ્રેમનું? જીત થાય તો પણ નુકશાન પારાવાર છે,

ઊભી છે ઝિંદગી, બેઠી છે ઝિંદગી ક્યારેક હસાવીને રડી છે ઝિંદગી તું નાસમજ છો,સમજદાર છે એ હ્રદય થી હ્રદયની કડી છે ઝિંદગી છે શ્વાસનું સ્ખલન,એની દરેક યાદમા બસ એજ એક કારણ,હરઘડી છે ઝિંદગી કદી ઠોકરો ખાતા,તું ઝિંદગી ગુઝારતો ઉભો કરવા તુજને, કેવી પડી છે ઝિંદગી? છે સ્વાભિમાન કેવું, તુ કદી ના જાણે મરવું હતું તોપણ, નડી છે ઝિંદગી રહ્યુ જીવન કેતુલ,હમેશા મઝધારમા ડુબતો હતો હું ત્યારે જડી છે ઝિંદગી

દૂર રહીને પણ પાસ હોવાનો અહેસાસ છે સોડમ હવાની બોલે છે,"તું આસપાસ છે!" રહ્યુ જીવન અધુરૂં કાવ્યા વિના,કેતુલ તણું જરૂર મૃત્યુ પર એ આવશે, બસ વિશ્વાસ છે!!

બનીને ચાલાક હર બાજી હું મારી ગયો દુનિયાને જીતવા ખુદને હું હારી ગયો

છે જીવન મારૂં ઉદાસ નથી કોઇ આસ પાસ નિહાળી લે એક વાર બનવુ છે મારે ખાસ એક તારા મિલનની પલપલ મને આશ છોડી પરિક્ષા મુજની કેતુલ,રાખ તું વિશ્વાસ

ક્યારેક ઝિંદગી એવી મળે કેતુલ નિજને મળતા મળે હું આગ બનીને રાખ થાઉ પણ જીવન તારૂં ઝળહળે છે પ્રેમ સાચો એજ કાવ્યા જે મૌનની ભાષા કળે મુખ પર સ્મિત બની રેલાતુ શબ્દો કદી ના નિકળે જો પ્રેમ ન પામી શકુ હું જીવન પર પાણી વળે છે ઇચ્છા કેતુલ એટલી મર્યા પછી પણ તું મળે..

ઝખ્મો કેરી રૂઝ મલી સાચી સમજણ સુઝ મલી જીવ્યો ત્યાં સુધી તરસ્યો હું ને મર્યા પછી પણ તું જ મલી!!

એક જમાનો હતો કેતુલ,લોકો કેવી ખુમારી મા લખતા આજે તો બસ પ્રિયતમને પામવા લાચારીમા લખાય છે

છે જીવન પોતાતણું થોડું બદનામ મારૂં પણ છે મીઠાશ સાકરની, છે મીઠા સમ ખારું પણ

હારીને એ જીત્યા જીતીને હું હાર્યો શું કહું કેતુલ ઝુકતી પાંપણે મને માર્યો

ઇશ્વર સુણસે તારા હ્રદય નો ધબકાર એક વખત કેતુલ તું ઝિલીલે પડકાર

કરુ છું મારા હ્રદય ની વાત માંગુ છુ બસ તારી એક મુલાકાત શુ હાલ કહુ તને દિલનો,કાવ્યા જાગતી આંખે ગુજારુ છુ રાત તારી દિવાનગી મા ખોવાઇ ગયો છુ કેટલાયની નજરમા વગોવાઇ ગયો છુ બસ એક તારા જવાબની રાહ છે,કેતુલને "શું હુ સ્વપ્ન બનીને જોવાઇ ગયો છુ?" બસ આગમન તારૂં ઝંખે મન મારૂં કેતુલ સિવાય કાવ્યા કોણછે પ્રેમ કરનારૂં

સાહિત્ય સરોવરમા ડુબીને જાણો કિનારે બેસી છબછબીયાં ના માણો મોટા જહાજો તરી ના શકે ક્યારેક ને તરી જાય કેતુલ,ડુબતાં વહાણો

ईद का चांद तो तुम हो जान जो कभी कभी छुप जाता है ईतना प्यार है बादलो की आगोश मे के चांद आते आते रुक जाता है

ચઢાવ ઉતાર ઝિંદગીના મે પણ ઘણા જોયા છે તમને શું લાગે છે; સાથીઓ ખાલી તમેજ ખોયા છે?

तेरे प्यारमे ऐसे जलते है, तेरी यादमे आंसु निकलते है; तुम शमा बनके जलते हो, ये मोम बनके पिघलते है।

ઝિંદગી ને માણતા શીખીલે વસંત હોય કે પાનખર હોય હારીને ના જીવન વિતાવજે ઝિંદગીના દિવસો આખર હોય

तुम ताजमहल की बातें करते हो केतुल, जहा महोब्बत दफन है। ये तो मुमताज के प्यारमे रखा संगेमरमर का एक कफन है। े

કાવ્યા,કેમ હમેશ કુદરત મને નચાવે છે?ં મારી ઝિંદગી લઈ,મારૂં જીવન બચાવે છે!!

કેટલું દર્દ તું તારા દિલ માં છુપાવે છે; હોઠ પર મુસ્કાન રાખી કેતુલને લુભાવે છે!!

केतुल,खुद को कर बुलंद इतना कभी कोइ तुजे ठुकरा ना शके एक बार जो देखले दर्द ए दिल वो झिंदगी मे कभी मुस्कुरा ना शके

શબ્દો તણા સાહિલ મહીં મુજ નાવને હંકાર તું છે તરણું મારા હાથમા હવે તાર કે ડુબાડ તું

પ્રેમ સરોવર મા પીવો તો જાણો પીધા વગર ઝિંદગી કેમ માણો??

मे समंदर बनके उछलता हुं, तुम बनके नदी ईतराती हो.. सबकी प्यास बुझाके;वापस मुजमे ही समा जाती हो!!

મિત્ર બનાવીને દગો કરી જાય જાણે કેમ કોઇ સગો કરી જાય તમારા કાળજાની લૂંટ કરે,કેતુલ જાણે કેમ કોઇ ઠગો કરી જાય...

તું શું જાણે કેતુલનો પ્રેમ? ઍ કાંઇ થોડી છે જેમ તેમ? પહેલા તું લાયક તો બન શા માટે રાખે છે તૂં વહેમ?

કાવ્યા શા માટે તું મિત્રતા માં છેતરાય છે? હ્રદય તારું તુટે છે;કાળજું મારું વેતરાય છે!

तन्हा रहेकर भी तुमने क्या खोया है? तेरे बगैर जान,केतुल कितना रोया है! तुम रोज प्यार की बारिश मे भीगते रहे हमने अपने आप को आंसुओ से भीगोया है

झिंदगी तेरे बगैर बीता दुंगा तु अगर जीना सिखा दे जाम और बोतल दोनो ले लुंगा तु अगर पिना सिखा दे

મારા હર એક શ્વાસમાં કાવ્યા વસે છે યાદ માં એની હૈયું રડે ને હોઠ હસે છે

જરુરી નથી કે ચોખવટ થાય સાચા સંબંધ નું નામ ના હોય વિશ્વાસ ઉપર જ એ ચાલ્યા કરે એમા શંકા નું સ્થાન ના હોય

કેતુલ, છોડવા માટે થોડો સંબંધ બંધાય; એક વાર છુટી જાય તો કેમ પછી સંધાય?

સ્પંદન હ્રદય કેરો બહુ ધીરેથી ઝબકે તારું નામ આવે ને મારું હ્રદય ધબકે

કેતુલ,કોણ કહે છે પ્રેમ એક સજા છે? એમા મુર્ખ બનવાની પણ એક મજા છે જીંદગી ગુજારવાના સ્વપ્ન જોયા હોય, એ જ કહી દે,"જા હવે તને રજા છે!!?"

કેતુલ આ સંસાર માં, સહુ કોઇ છે બદનામ; મરેલા ને સહુ યાદ કરે, તો જીવતર નું શું કામ??

પ્રિત તારી મારા જીવન ની કમાણી પૂર્ણ થયો હું જ્યારથી તું સમાણી

લાગણીઓ નો જમાનો નથી કેતુલ લોકો કેવા રમી જાય છે જેને પોતાના માન્યા જીંદગીભર એને બીજા ગમી જાય છે

મારૂં આ જીવન તારા નામે મે કર્યુ છે પ્રેમ મા ડૂબીને કોણ પાર ઉતર્યુ છે? છે હજી જીવન તો પ્રેમ કરીલે,કેતુલ બાકી મરેલા ની પાછળ ક્યાં કોઇ મર્યું છે?

જીંદગી જીવતા શિખવાડયું જેણે એ બધા મારાથી મોટા હતા એ બોલતા ગયા,હું જીવતો ગયો હાર્યો તો ખબર પડી,એ ખોટા હતા

तेरी सांसो को झिंदा रखने तेरी धड्कन बनके धड्कने लगे हाल ए दिल कुछ ऐसा हुआ,केतुल तुम झिंदा रहे, और हम तडपने लगे

તને પામવા મે કરી રીત હજાર; મારા સિવાય તે કરી પ્રિત હજાર! તારી મોંઘેરી મુસ્કાન ખરીદવા, કેતુલ વેચાઇ ગયો ઉભી બજાર.

સુંદર નયનના કામણથી હવે લોકો નહીં છેતરાય કારણ, બુદ્ધિનો જમાનો છે કેતુલ, હ્રદય નથી કે વેતરાય

झिंदगी जी के क्या करु जब मौत को गले लगाना है, ये तो लम्बी दौड है" केतुल" जिसमे खुद को भगाना है

હસીને કરેલી મજા પણ યાદ આવે છે, રોઇને લીધેલી સજા પણ યાદ આવે છે; રોજ સાંજે બેસતા હતા એકમેક ની આંખો જોવા, કેતુલ, એ મિલન ની રજા પણ યાદ આવે છે

દરિયો તારો પણ છે દરિયો મારો પણ છે છો ઊંડાઇ માં તું નિર્ઝર કેતુલ કિનારો પણ છે

હ્રદય ને ગમ માં રાખો નહિં, પણ ગમ હ્રદય માં રાખો; કેતુલ ની આ વાત, હરદમ હ્રદય માં રાખો.

તારા જેવા ચાંદ ને અમાસ કેમ લાગે? પૂનમ ને જોઇને અમાસ પણ ભાગે..

સંબંધો ઓછા ને રાતો ઘણી છે, તારી ને મારી વાતો ઘણી છે; ન હોય કહેવાનું ન હોય સુણવાનું, બસ આંખોમાં સાચી લાગણી છે!!

નારાઝ થયીને નારાઝ ના રહેજે જે વાત હોય તારા દિલ માં,કેતુલ ને કહેજે હું છું બહુ નાનો,પણ છુ બહુ મજાનો ઍકલતા નું દુખ,તું એકલો ના સહેજે..

થોડું આ જીવન; બાકી ઘણું કામ; કેમ હું ભુલું તને; કેમ કરૂં આરામ?

કેતુલ તારા પ્રેમને
સમજી સકે ના કોય;
પણ તું એટલું સમજજે,
"પ્રિત" કીયે દુખ હોય

આગ થી રમે એ જાણે;
બાકીના ઝિંદગી શું માણે?

આતો લાગણી ભર્યા સંબંધો ની તરસ છે,કેતુલ
બાકી જીવન જીવવા મા ક્યાં રસ છે?