છે એક ચહેરો જે તડપાવે છે છે એક ચહેરો જે રડાવે છે પયગંબરની દિશામા જતા જતા મયખાનામા પગલા પડાવે છે યાદો એની મોકલી મોકલી મિલનના સ્થાને તેડાવે છે એ ખુદ ગેરહાજર રહીને કેવો મજાક મારો ઉડાવે છે પોતે બસ મસ્તીમા રહીને યાદોનો ભાર ઉપડાવે છે એક વખત વાત કરીને જાણે ઉપકાર માથે ચડાવે છે મારા આપેલા ફુલ જે એની કિતાબોમા સડતા હતા કેતુલ,રોઇ રોઇ ને આજે કબર પર મારી ચડાવે છે.